MARGOT HOLTES

Ik geef in mijn werk aandacht aan dat wat en zij die niet gezien mogen worden. De achtergestelden. Het onrecht. En aan mijzelf. 

Mijn leven is getekend door onzekerheid. Een vrouw die al op jonge leeftijd vol vrijheid met een andere bril de wereld bekeek, maar zich gedwongen voelde om altijd een stap terug te doen. Omdat ik in al mijn verschillende vormen niet mocht zijn. 

Ik weet hoe het voelt om niet gezien te worden. Daarom bied ik in mijn werk een podium aan hen die niet gezien worden. Ik kijk anders naar de wereld om de ruimte te creëren voor de achtergestelden. Om hen de erkenning te geven die ikzelf niet kreeg. 

Voor een ander opkomen is daarmee ook een manier om voor mijzelf op te komen. Mijn kunst is een baken om houvast te hebben. Een plek om zwaarte in mijn zijn te verlichten. De plek waar ik mijzelf, onvoorwaardelijk, wél mag uitspreken. 

De werken van mij zijn zowel conceptueel als experimenteel. Dat roept de vraag op of ik als kunstenaar beide kan maken. Een constante interne strijd: de acceptatie van al die verschillende vormen mens die ik ben. Juist door conceptueel én experimenteel werk te maken, creëer ik de door mij zo gewilde vrijheid voor en acceptatie van mijzelf. 

Zo is het proces van onderzoeken, proberen en experimenteren zichtbaar in één enkele installatie, maar tegelijkertijd ook in mijn gehele werk van de afgelopen tien jaar.